Ciechocinek: woda, zieleń, zdrowie

Tego szukamy w Ciechocinku

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Ciechocinek, praca Ciechocinek, Ciechocinek sanatoria, Ciechocinek atrakcje, tężnie Ciechocinek.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Ciechocinku, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Na tzw. Białych Kujawach, w środku Niziny Ciechocińskiej, która jest częścią Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej, na lewym brzegu Wisły między Toruniem a Włocławkiem znajduje się uzdrowisko o nazwie Ciechocinek. To jedno z największych i najbardziej znanych uzdrowisk w Polsce, położone około 40 metrów nad poziomem morza, w urokliwej dolinie Wisły.

Historia solankowych źródeł ciechocińskich ma swoje korzenie w bardzo odległych czasach, ale najstarsze zapiski pochodzą z XIII wieku. W roku 1235 książę Konrad I Mazowiecki wystawił dokument, w którym przekazał Zakonowi Krzyżackiemu dwie warzelnie soli na wieczną dzierżawę. W zamian za to, Zakon zobowiązał się do dostarczania dworom księcia i biskupa deputatów solnych. Po I rozbiorze Polski, gdy Wieliczka i Bochnia – miejscowości bogate w złoża soli – znalazły się pod zaborem austriackim, źródła solankowe w Słońsku i Ciechocinku przyciągnęły uwagę nowej administracji. Dzięki inicjatywie Stanisława Staszica wspomagającego Ministra Skarbu Królestwa Polskiego – księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego, powstał projekt wydobywania soli ze źródeł solankowych, który został zainspirowany przez działacza gospodarczego, Konstantego Leona Wolickiego. W roku 1830 w parafii Słońskiej wybudowano dużą warzelnię soli, w latach 1824-1833 zbudowano dwie pierwsze tężnie, a w 1859 r. powstała trzecia. Te inwestycje stały się zakładem produkującym sól na skalę przemysłową. Rok 1836 był przełomowy w historii Ciechocinka, gdy w miejscowym zajeździe zainstalowano cztery miedziane wanny lecznicze, z których skorzystało 120 osób, co dało początek Zakładowi Zdrojowemu, będącemu zalążkiem uzdrowiska. Od tego momentu miasto zaczęło zyskiwać sławę jako uzdrowisko, zwiększała się liczba łazienek i wanien. W Warszawie powołano "Komitet Dla Obmyślenia Środków Wzniesienia Zakładu Wód Mineralnych w Ciechocinku". Dr Roman Ignatowski, który przez ponad pięćdziesiąt lat pracował nad rozwojem uzdrowiska, rozpoczął pracę w Zakładzie Zdrojowym. Ciechocinek stawał się coraz bardziej popularny, w miasteczku powstawały domy, wille i pensjonaty, aby pomieścić coraz liczniejszych kuracjuszy. Równocześnie ważnymi wydarzeniami dla miasta była budowa bocznicy kolejowej do linii warszawsko-bydgoskiej w 1867 r., budowa wałów ochronnych w 1872 r. oraz ujęcie wody w miejscowości Kuczek i doprowadzenie jej wodociągiem do Ciechocinka w 1894 r. Rozrost i rozwój kurortu przyciągał znakomitych gości, a jego popularność przekraczała już granice kraju. W efekcie Ciechocinek w 1916 r. otrzymał prawa miejskie. Po zakończeniu I wojny światowej, uzdrowisko Ciechocinek zostało przejęte przez polski rząd i podporządkowane Ministerstwu Zdrowia. W tym okresie prowadzono odbudowę i uruchamiano zniszczone urządzenia lecznicze, powstawały nowe pensjonaty dla letników, a także wybudowano pocztę, szkołę, kompleks mieszkalno-handlowy "Europa", "Dworek Prezydenta" i inne obiekty. W tym czasie powstał również Park Zdrowia, który obejmował basen termalnosolankowy, Ogródek Jordanowski, boisko sportowe oraz rozległe tereny zielone wokół tężni. W latach trzydziestych Ciechocinek zaczął przekształcać się w miasto-ogród zgodnie z wizją architekta zieleni, Zygmunta Hellwiga, który był odpowiedzialny za stworzenie ciechocińskich dywanów kwiatowych, zegara kwiatowego oraz wielu parków i skwerów. Po wybuchu II wojny światowej Ciechocinek został przemianowany na Hermannsbad i stał się ogromnym szpitalem wojskowym dla Niemców. Mimo okupacji miasto nadal funkcjonowało jako uzdrowisko, ale jedynie dla obywateli niemieckich. Niemieccy specjaliści wysoko oceniali miejscowe źródła solankowe, porównując je z źródłami na terenie Rzeszy, a jedno ze źródeł termalnych, oznaczone jako nr 14, nazwali nawet "cudem natury". Po wyzwoleniu 21 stycznia 1945 r. szybko podjęto działania w celu reaktywacji uzdrowiska. Na szczęście wojna nie spowodowała znaczących zniszczeń, ocalały najważniejsze obiekty w mieście, takie jak łazienki, dworzec i kościół. Od roku 1950 rozpoczęto całoroczną działalność leczniczą. Szczególny rozwój miasto przeżyło w końcu lat pięćdziesiątych, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, kiedy to powstało wiele sanatoriów i prewentoriów branżowych. Podobnie jak w przeszłości, Ciechocinek przyciąga kuracjuszy i wczasowiczów nie tylko swoimi właściwościami leczniczymi, ale także urokliwym położeniem, bogatą zielenią skwerków i parków, przyjemnym i przytulnym klimatem kawiarenek, szumem fontann oraz majestatycznym widokiem tężni i urokiem licznych miejsc do spacerowania. Od 1998 r. odnowiony budynek Teatru Letniego cieszy oczy mieszkańców i turystów, którzy uczestniczą w różnych kulturalnych wydarzeniach miasta. Obecnie Ciechocinek w pełni zasługuje na miano "Perły Uzdrowisk Polskich" i jest jednym z najpopularniejszych miast uzdrowiskowych w Polsce.

Kompleks informacji w jednym miejscu

Fakty
Pogoda
Dane statystyczne