Mamy humanistyczny obowiązek domyślania się, co się kryje za gestem, mimiką, nawet jękiem osoby niepełnosprawnej

Nie ma jednej powszechnie uzgodnionej definicji niepełnosprawności, jednakże uważa się, że jest to problem społeczny, który dotyczy nie tylko jednej osoby. Na całym świecie jest ponad 650 milionów ludzi z niepełnosprawnościami fizycznymi, psychicznymi lub sensorycznymi, co stanowi około 10% populacji. W Polsce, według wstępnych wyników ostatniego Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 roku, żyło około 4,7 miliona osób niepełnosprawnych, z czego ponad 3,1 miliona posiadało oficjalne potwierdzenie swojej niepełnosprawności. W Polsce najczęstszymi przyczynami niepełnosprawności są schorzenia układu krążenia, narządów ruchu oraz schorzenia neurologiczne. Choć mniej jest osób z uszkodzeniami narządu wzroku i słuchu, chorobą psychiczną i niepełnosprawnością intelektualną, to nadal są to tysiące ludzi z obniżoną sprawnością w codziennym życiu, którzy wymagają szczególnego podejścia w edukacji, pracy i w życiu codziennym.

Każda osoba, niezależnie od niepełnosprawności, zasługuje na równe szanse i takie same prawa. W Polsce sytuacja dla osób niepełnosprawnych staje się coraz bardziej przyjazna. Polska ratyfikowała ONZ-owską Konwencję Praw Osób Niepełnosprawnych w 2012 roku, a liczba stron internetowych dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych rośnie. Coraz więcej niskopodłogowych tramwajów i autobusów pojawia się w naszych miastach. Informacje na opakowaniach leków są coraz częściej dostępne w alfabecie Braille’a. Jednakże, wciąż wiele potrzeb pozostaje niespełnionych.